Yirminci yüzyilin ilk yarisinda büyük bir üretkenlikle dergilere yazdigi siir, öykü, makale ve elestri türü yazilarla Türk edebiyati sahnesine adimini atan Yakup KAdri Karaosmanoglu, romanlari, hikayeleri, denemeler, oyunlari ve anilariyla, en önemli edebiyatcilarimiz arasinda yer alir. Üslup özellikleri bakimindan Yakup Kadrinin 1910dan 1974e dek verdigi eserler Türkcenin gecirdigi bütün evreleri yansitir. Eserlerinin konu ve fikir zenginligi de dil özelliklerinin cesitliliginden asagi kalmaz. Yakup Kadrinin Fransiz edebiyati etkisinde baslayan yazarligi, 1920lerden sonra özgün bir sese kavusarak siyass ve sosyolojik konulara, tarihe, dönem catismalarina ve birey psikolojisi irdelemelerine yönelir. Fecr-i Atiden yetismis ama bunu izleyen elli yil boyunca toplumsal kosullar, tarihi sürecler ve bireysel portreleri romanin dokusuna islemek icin roman teknigiyle de bogusmus bir yazar olan Karaosmanoglunun eserleri, hala tüketilmemis ayrintilarinin tartisilip incelenmesi gereken zengin bir panoramadir.
